Tijdens het avontuur Fluitend door de Fjorden schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Lees jij mee met alle avonturen?!
Dag 12 – maandag 30 mei 2022
Langs de Waterval
Vandaag was de eerste dag wakker worden in de (berg)hut van Asbjørn. Hierdoor was dit ook meteen de eerste dag dat we in de fjorden wakker werden! Net zoals vorige dagen heb ik ook vandaag weer goed geslapen. We begonnen de dag, zoals gewoonlijk, met een paar uur zelfstudie. Wanneer dit afgerond was zijn wij met z’n allen gaan lunchen. In de hut eten we alleen ’s avonds warm, wat anders is in vergelijking met hoe het eten was geregeld op de campus in Seljord.
Na een beetje tot rust gekomen te zijn, zijn wij op weg gegaan naar een museum. Dit museum stond in het teken van de historie van Noorwegen. Asbjørn heeft ons hier veel nieuwe dingen geleerd. Hij heeft bijvoorbeeld laten zien welke soorten stenen het best zijn om op te klimmen en welke dan het meeste voorkomen in Seljord. Toen wij alle drie de verdiepingen in het museum hadden doorgelopen, gingen we met z’n alle nog even naar het souvenirwinkeltje aan de overkant van de straat. Hier heeft een groot deel van de mensen, waaronder ik, een souvenir gekocht. De pin van de
vlag van Noorwegen was onder ons de meest populaire aankoop!
Met de kennis van de geschiedenis van Noorwegen op zak zijn wij een waterval gaan bezoeken. Het plan was om een route te lopen die onder de waterval doorliep. Daarna zouden we nog even bovenop de waterval gaan kijken. We kregen echter te horen dat de wandelroute om onder de waterval te komen was afgesloten vanwege onderhoudsredenen. We zijn uiteindelijk wel op de waterval geweest.
Langs deze waterval zagen wij een pad lopen. Deze hebben wij gevolgd. Echter was een ander deel van de groep niet op de hoogte van het idee om het pad te volgen. Dit deel was dan ook, in een aantal gevallen onwillig, achtergebleven bij het startpunt. Het deel dat wél omhoog was gegaan, was tot de top van de berg gekomen. Een aantal keer weggezakt in de sneeuw en een paar sneeuwballengevechten later was het tijd om richting de anderen (achtergebleven) te gaan. We waren vandaag laat thuis. Asbjørn heeft de barbecue aangestoken en heeft hierop voor ons eten bereidt.
Dag 13 – dinsdag 31 mei 2022‘
Toch-best-wel-steile’ hellingen
Vandaag moesten wij eerder opstaan dan normaal. Onze wekkers stonden dan ook allemaal om 7:00. Het plan was namelijk om stipt 8:00 te vertrekken. Op het programma voor vandaag staat…skiën! Het enige probleem wat ik hierin kan vinden is dat ik nog nooit op ski’s heb gestaan. Gelukkig kwam ik er al snel achter dat ik niet de enige was met dit probleem. Er was namelijk een ‘ervaren’ en een ‘niet-zo-ervaren’ groep. Zoals je misschien al had verwacht, val ik in de ‘niet-zo-ervaren’ groep.
We konden ’s ochtends al snel vertrekken omdat wij gisteren samen al alle spullen hadden ingepakt en in de bus hadden gestopt. Toch kwamen we niet heel erg snel op bestemming omdat het nog een redelijk stuk rijden was. Eenmaal aangekomen hadden we alle spullen klaargezet en hebben we onze skikleding aangetrokken. Nu was het tijd om in de skilift te gaan. Met het idee in mijn hoofd van hoe de liften eruit zouden zien, was ik verrast toen de liftjes ankerliftjes bleken te zijn. Dit waren liftjes waar ik nog nooit op had gezeten. Ik zal eerlijk zeggen dat de reis naar boven redelijk vlekkeloos verliep. Soms wat minder balans dan een andere keer, maar alsnog niet onstabiel. Echter kwam ik bovenaan de lift in wat problemen samen met Guusje. Dit was nogal een reeks van ‘beginnersproblemen’ om het zacht te verwoorden.
Het skiën zelf bleek makkelijker te zijn dan dat ik van tevoren verwacht had. Hoewel ik mijn snelheid redelijk onder controle had, was de steile helling voor mij nog een stap te ver. Ik ben dan ook een aantal keer onderuit gegaan op de niet-zo-steile-helling, waar ik ook een aantal keer dicht kwam bij het breken van mijn been. Uiteindelijk ben ik er gelukkig wél heel uitgekomen. Om mijn vorige ‘valrecord’ iets naar beneden te verplaatsen, verplichtte ik mijzelf om nog een keer
van de piste af te gaan. Deze keer ging ik in de lift samen met Alba. Tot onze schrik verloren wij beide ons evenwicht, helaas was dit niet bovenaan. Nadat wij nog een stukje naar beneden gerold waren, lagen wij onder de lift te bedenken hoe wij dit moesten oplossen. Een man (werkende voor de piste) vertelde ons dat wij niet verder omhoog konden. Hij zei dat de enige optie was om van de steile helling naar beneden te gaan. Alba en ik wilde dit avontuur wel aangaan, maar later besloten wij toch dat dit toch een niet heel handig idee was. Wij zijn daarom een stuk naar beneden gewandeld, door de sneeuw op de steile helling. De laatste meters hebben wij onze ski’s aangedaan en hebben wij dit deel geskied (wat overigens wel lekker hard ging).
Voor mij hield het skiën die dag op, dus ben ik met een paar anderen naar het restaurant (gelegen op het terrein) gegaan om iets te eten. Ik heb hier een erg lekkere, maar wel veel te dure, pizza salami gegeten. Op de weg naar huis zijn wij in Odda gestopt om even langs de Rema 1000, een lokale supermarkt, te gaan. Het grootste gedeelte van de groep heeft hier wat lekkers gehaald. Sommige gingen voor de gezonde keuze (aardbeien die volgens de rest erg goedkoop waren) en sommige ook niet… Als afsluiting van de dag werd er nog een film gekeken.
~ Emma