Van 18 mei t/m 17 juni 2023 zijn negen middelbare scholieren en drie begeleiders op avontuur in Noorwegen met Fluitend door de Fjorden 2023. Tijdens het avontuur schrijft elke leerling/begeleider een blog over een aantal dagen. Dit keer zijn avonturiers Alena Spies (Mediacollege Amsterdam) en Marenne Kalkman (’t Hooghe Landt) aan de beurt. Lees jij mee met alle avonturen?!
Dag 22 – Vrijdag 9 juni
Toen we vandaag wakker werden, ontbeten we gezamenlijk. De groep zou zich opsplitsen in twee groepen. Je kon kiezen, ’s ochtends zelfstudie en dan ’s middags kajakken en vissen in de fjord of andersom. De groepen waren gister al gemaakt tijdens het barbecueën. Alena en ik zaten in de groep die begon met zelfstudie, dit deden we in de woonkamer van Asbjørn zijn cabin aan de fjord. De anderen trokken hun wetsuits aan en gingen op pad. Het kajakken liep alleen een beetje uit en wij moesten dus anderhalf uur wachten, dus we besloten alleen te lunchen en daarna op het vlonder te gaan liggen in de zon. Het voelde niet echt alsof we in Noorwegen waren ;)
De andere groep had een ijsje gehaald bij het dorpje aan de andere kant van de fjord, maar ze hadden niets gevangen bij het vissen. Dit zou ons avondeten worden, dus onze moed voor het avondeten zakte al weg in onze schoenen. Geen avondeten, geen barbecue met vis, geen energie, geen avontuur en dus ook geen leven.
We wisselden de activiteit om en wij (Alba, Walther, Mika, Malou, Alena en Marenne) gingen op pad. Het was super heet, dus een aantal hadden al geen wetsuit meer aangedaan. We kajakten een eindje en op een moment zei Asbjørn dat we wel konden gaan vissen. Ik had verwacht dat er een vishengeltje zoals in een Donald Duck tevoorschijn zou komen, maar nee dit was natuurlijk niet zo. Er kwam een opgerold draad tevoorschijn om een handvat met wel 8 grote haken tevoorschijn. En ja hoor, binnen no-time zaten er drie haken in mijn been ;) We kregen uitleg over hoe je moest vissen met zo’n ding in een kajak, want dat is nogal een techniek.
Wij hadden er allemaal niet zo veel vertrouwen in mede doordat de anderen niets hadden gevangen. En welke vis bijt er nou in een haak zonder enig aas? Dan ben je toch wel een ERG domme vis, maar Asbjørn zei dat die haken lijken op eten dus dat ze wel zouden kunnen bijten. Asbjorn gaf ondertussen uitgebreid uitleg over wat we zouden kunnen vangen: grote vissen van 10 kilo, kleine haaien (!!), zalm, kabeljauw, haring, roggen, witvissen, walvissen, enzovoort, enzovoort. Maar ik zou al lang blij zijn met een vissie van vijf centimeter.
Mika was erg snel en deed het draad met 8 haken in het water, liet het draad zakken tot aan de grond, trok één keer omhoog en had beet! Je moet je voorstellen, ik zat nog vast met die drie haken in mijn been. Ze had een vis gevangen van 60 centimeter binnen nog geen tien seconden! Hoe dan!? We waren trots op Mika maar ook vooral opgelucht dat we de vis niet zelf hadden gevangen want er moest nu natuurlijk iets gebeuren met die gevangen vis. En de vis zag er to be honest uit als een monster! Gelukkig maakte Asbjørn zonder enige angst de vis dood en zo werd Mika haar kajak een grafkist. Het uiterlijk van de vis verklaart waarom we binnen 10 seconden al beet hadden. Hij zag er namelijk erg dom uit.
Daarna deed ook Malou haar haakje in het water en ja hoor, binnen 15 seconden ook beet! Een kleine goudvis. Deze ging wel terug het water in. En zo ging het even door. In totaal vingen we vissen, wat een vruchtbaar water hier in het fjord. En toen voelde ik mijn eigen lijn trekken. Oh mijn god, ik heb ook beet! Ik bleek een vis van 30 centimeter gevangen te hebben en was doodsbang. Die vis was groot, enorm zwaar, eng met meerdere rijen tanden, glibberig en grote ogen. En toen vroeg Asbjørn of ik de vis wou vasthouden! Al die spieren van die vis trokken samen en ik schrok. Precies op dat moment werd er natuurlijk een foto gemaakt.. Ja… Leuke herinnering.
Uiteindelijk gingen er twee vissen mee terug voor op de barbecue. We maakten het rondje kajakken af en kwamen blij terug. Iedereen was erg verbaasd en enthousiast! We sprongen het water nog even in en hadden een heerlijk barbecue! Daarna gingen we snel slapen, want morgen zou het een lange dag worden met de wekker om 05.00 voor een lange hike naar de wereldberoemde Trolltunga.
Dag 23 – Zaterdag 10 juni
Onze wekker ging inderdaad rond 05:00 in de ochtend af. We (Tess, Bloeme, Marenne en Alena) besloten de avond ervoor dat we een vredig liedje als wekker zouden zetten, zodat we toch een beetje vrolijk wakker zouden worden. Terwijl Marenne, Bloeme en Tess al uit hun bed waren, lag Alena nog lekker te tukken. Marenne wou haar wakker maken met het nummer van Jochem Meijer ‘Wakker worden’. Maar dit vond Bloeme niet zo’n heel goed plan. (En dat is maar goed ook, want anders lag Marenne in de sloot… geloof mij maar! ;) )
Eenmaal in het busje hebben we ontbeten met wafels, die de avond ervoor vers gemaakt waren door Mika en Kee. Aangekomen bij de entree naar de Trolltunga bleek dat we niet verder konden met het busje van Asbjørn en moesten wachten op een andere bus die het gebied wel in mocht. Terwijl we aan het wachten waren op het busje, maakte Marenne nog een rondje koprollen rondom de rotonde. Nadat we de vertraging van het busje hebben vergeleken met de NS waren we aangekomen op de startplek van het tweede busje. Nadat we die hadden genomen kwamen we aan bij het startpunt van de hike. Hier begon het. Hier begon de 21,5 (of 25,5) km lange tocht. In het begin was het zwaar en alleen maar omhoog, maar daarna vonden we ons ritme en waren we tijdens het wandelen een theekransje aan het houden.
Leuke feitjes voor u om te weten
1. Wij waren in totaal ongeveer 19 uur lang wakker
2. 1,2 kg chocolade is er doorheen gegaan
3. 130 chocolade koekjes zijn opgegeten
4. 10 kg pasta bolognese
5. 26 wafels
6. 1 hele hotdog verdeeld over 6 broodjes
7. Last but not least: Onze eigen lunchpakket dat bestond uit gemiddeld 10 broodjes
Wij hebben in de ieder geval geen honger geleden.
Toen we aankwamen bij de Trolltunga hebben we natuurlijk foto’s gemaakt, die Alena met haar camera via een hoger punt heeft geshoot. Alena bleek erg gewild bij de mannen, want voor ze het wist kreeg ze meerdere verzoeken om foto’s te maken. De mannen gingen Jonassen op de rots en we vonden het allemaal eng. Nadat we geluncht nog even rond hebben gehangen op deze prachtige plek, liepen we weer richting de vertrekplek van het Trolltunga busje.
Een paar van ons hadden nog en energie en besloten om het laatste stuk door te lopen naar beneden en het tweede busje over te slaan. De rest ging terug met het tweede busje naar het vertrekpunt van de eerste bus. Het grappige van dit verhaal is dat we erachter kwamen dat de eerste bus binnen een kwartier bleek te vertrekken en dat de groep die naar beneden liep, het laatste stukje naar beneden moest sprinten om de bus te halen. Het was namelijk de laatste bus die naar beneden zou gaan van die dag (het was inmiddels 19.15). Eenmaal beneden aangekomen juichten we ze nog toe, en beëindigden we onze dag met in het busje van Asbjørn waar we allemaal bekaf in slaap vielen onderweg terug naar de campus in Seljord.