Trainee Mart schrijft een uitgebreide blog tijdens het avontuur Jouw Noorderlicht. Volg hem tijdens de 6 weken die hij in Noorwegen.
Donderdag 10 februari 2022
Iedereen was blij, maar 3 in plaats van 4 sessies zelfstudie! Wat we nog niet wisten was wat er vanavond bij de expeditie zou gebeuren. Asbjørn kwam iets later dan verwacht, hij moest eerst nog wat belangrijke dingen doen. Toen hij er was hadden we een klein overleg over hoe de tocht zou gaan en of we alles bij ons hadden. Na de reis bleken we veel te veel spullen bij ons te hebben. Daarna waren we klaar om te vertrekken. We hadden afgesproken dat Friso de pulka ging trekken en dat Boris ging helpen. Ik kon daardoor anderen gaan helpen die hulp nodig hadden.
We hadden alle vertrouwen dat het helemaal goed zou gaan bij ons. Natuurlijk was dat niet zo, de eerste helling naar boven ging al fout, de slee kantelde. Dit kwam doordat wij de zwaarste slee hadden en doordat die eigenlijk te hoog was gestapeld. Het gewicht was dus niet goed verdeeld.
Na de eerste helling ging alles wel heel soepel, iedereen deed het super goed en hielp elkaar. Bij aankomst moesten we onze spullen verzamelen en de tent opzetten. Voor de tent hadden we een plat stuk aangestampte sneeuw nodig, dit
deden we met onze ski’s. We hadden speciale sneeuwschoenen die om je skischoenen heen konden tegen de sneeuw die tot boven je knieën kwam. Als je deze aandeed en op de sneeuw stond zakte je wel een halve meter diep weg. De sneeuw die we plat hadden gemaakt moest dus eerst bevriezen voordat we erop konden staan en de tent konden opzetten. Volgende keer kunnen we beter de ski’s aanhouden en de tent met ski’s opzetten.
Nadat ieders tenten klaarstonden gingen we eten. Kip met aardappelen en groenten. Lekker warm gemaakt boven een vuurtje, erg lekker, vooral die kip! Na het eten was iedereen koud door het stilstaan/zitten. Asbjørn zei dat we een rondje moesten lopen. We liepen dus met z’n allen een rondje en werden inderdaad een stuk warmer. Iets later rond half 8 zei Asbjørn: “The northern lights are here!” Wij renden dus allemaal daarnaartoe en ja hoor, daar was het. Heel klein en een beetje vaag. Het was wel meer een grijze vlek maar toch. Het was ook snel weer weg.
Even later kwam die weer en zei Asbjørn dat het terug was. Deze keer was die al een stuk helderder. Hij bleef mooier worden totdat het een streep was. Ik, Teije, Roel, Adriaan en Asbjørn liepen het meer op om te kijken en foto’s te maken. De rest bleef in de tent liggen of bij het kamp, echt een gemiste kans voor hen. Roels camera maakte hele mooie foto’s ervan. Op die van mij zag je alleen maar zwart. Even later besloten we nog om een stukje de berg op te gaan. Hier zag je het nog beter. Het was echt adembenemend. Een moment om nooit meer te vergeten. Een echte once in a lifetime!
Eenmaal in mijn bed had ik het eigenlijk nog best wel warm, dit had ik niet verwacht. Vorige keer had ik het namelijk best wel koud ookal was dit buiten.
Vrijdag 11 februari 2022
Ik heb geweldig geslapen, beter dan de afgelopen nachten binnen. Wel 9 en een half uur! Toen ik wakker werd begon ik het wel koud te krijgen. De binnenkant van de tent, de sneeuwschoenen en mijn ontbijt waren allemaal bevroren. Dat was nog wel een probleempje.
5 minuutjes na het wakker worden begon de tent naast ons muziek af te spelen. “Tienduizend luchtballonnen kleuren de
hemel blauw, tienduizend luchtballonnen zijn op weg naar jou-ou!” Daarnaast nog “let it go” en meer.
Nadat we de tenten af hadden gezet gingen we op pad. Deze keer kreeg ik de pulka van Adriaan om mee te sjouwen, ik was namelijk benieuwd hoe dit was. Ik kreeg ook zijn ski’s omdat daar skins onder zaten. Dit zijn ruwe dingen voor onder de ski’s die het makkelijker maken om bijvoorbeeld bergop te gaan. Bergop was nu extra lastig door de slee van 20 kilo die je achter je aantrekt, vooral als het een beetje stijl was.
Bergaf kon ik letterlijk lopen, de skins van Adriaans ski’s gaven me eigenlijk teveel grip. Daarom wisselde ik nog een keer van ski’s met Adriaan om te kijken of het zonder beter ging. Dit ging echt stukken beter, ik kon weer glijden!
Eenmaal terug hadden we afgesproken dat de corona patiënten uit quarantaine mochten met als maatregel: als je klachten hebt, mondkapje op. Ik was ergens natuurlijk ook wel een beetje bang dat ik het zou krijgen sinds ik het nog niet had gehad. Als lunch was het een beetje zelf kijken wat je wou, mensen maakte blt’s. Een soort sandwich met bacon, ei, kaas etc. Ik had er ook een, dit was heel lekker!
Na de lunch was het de bedoeling dat we gingen opruimen in onze kamers en mogelijk alvast inpakken voor morgen. Morgen verhuizen we namelijk naar een campus, de volkshogeschool van Seljord. Ik had alleen zo’n rommel gemaakt in mijn kamer. Ik heb al mijn expeditie spullen op de grond gegooid omdat ik even geen zin had om op te ruimen. Gijs was er niet om op mijn rommel te passen. Ik heb alles wel zelf opgeruimd zodat het morgen makkelijk is om in te pakken.
